Kral ülkenin yalancıları arasında bir yarışma
açtı. "İşte bu yalan," diyebileceği bir yalan uydurana bir küp
altın vadetti. Yalancılar akın akın saraya gelip yalanlarını
söylediler, fakat yalanlar ne kadar akıl almaz olursa olsun kral
hep, "olabilir, niye olmasın ..." gibi cevaplar veriyordu. Böylece
hem eğleniyor, hem de bir küp altından olmuyordu.
Derken kahramanımız elinde boş bir küple huzura çıktı ve
konuştu:
"-Rahmetli dedeniz bir savaşa çıkacaktı, ancak o günlerde
hazinede yeterli para yoktu. Dedeniz dedemden bu küple bir küp
altın borç aldı ve 'bu borcumu torunum torununa ödeyecek,' diye
söz verdi. Şimdi, dedenizin borcunu bana ödemeniz için buraya
geldim."
Kral, "işte bu kuyruklu bir yalan!" deyince adam, "o halde
ödülümü alayım," dedi.
Kral, "ımm şeyy doğru da olabilir" deyince adam, "o halde
borcunuzu ödeyin" dedi :)
